تاریخچه شکر را می توان در دوران باستان جست و جو کرد که ریشه آن در شبه قاره هند است. در حدود 8000 سال قبل از میلاد، مردم بومی شبه قاره هند، نیشکر را کشف کردند، یک علف بلند و چند ساله که به خاطر آب شیرینش معروف است. آنها اولین کسانی بودند که نیشکر را کشت و روش هایی را برای استخراج شیرینی آن توسعه دادند. این فرآیند شامل خرد کردن نیشکر برای به دست آوردن آب آن بود که سپس حرارت داده شد و تبخیر شد تا کریستال های شکر تشکیل شود. این شکل اولیه شکر نه تنها به دلیل طعم شیرین، بلکه برای خواص دارویی و به عنوان یک افزودنی در صنعت آشپزی مورد استفاده قرار می گرفت.

با گسترش مسیرهای تجاری، دانش کشت و فرآوری شکر به خاورمیانه و چین گسترش یافت. بازرگانان عرب نقش مهمی در گسترش کشت نیشکر در سراسر منطقه مدیترانه ایفا کردند و این شیرین کننده را به اروپا و آفریقا معرفی کردند. با گذشت زمان، شکر به یک کالای باارزش تبدیل شد که به دلیل جذابیت لوکس و کمیاب آن شناخته میشد.

تولید شکر چگونه است ؟ از چه گیاهانی برای تولید شکر استفاده میشود ؟

روش تولید شکر در طول قرن ها تکامل یافته است، اما به طور کلی شامل: استخراج آب شیرین از نیشکر یا چغندرقند و فرآوری آن برای به دست آوردن شکر به اشکال مختلف است. دو گیاه اولیه مورد استفاده برای تولید شکر عبارتند از: نیشکر (Saccharum officinarum) و چغندر قند (Beta vulgaris).

نیشکر

روش سنتی تولید شکر نیشکر شامل برداشت ساقه های بالغ نیشکر و خرد کردن آنها برای استخراج شیره آن است. سپس آب نیشکر را فیلتر می کنند تا ناخالصی ها از بین برود و برای تبخیر آب اضافی می جوشانند و در نتیجه یک شربت غلیظ به دست می آید. این شربت بیشتر فرآوری شده و برای به دست آوردن شکر خام متبلور می شود. شکر خام را می توان بیشتر تصفیه و فرآوری کرد تا شکر دانه بندی شده سفید تولید شود که رایج ترین شکل شکر مورد استفاده در سراسر جهان است.

چغندر قند

چغندر قند از دسته سبزیجات ریشه دار با محتوای قند بالا است. برای تولید قند از چغندر قند، آنها را برداشت و به قطعات نازک برش می دهند. چغندرهای ورقه شده تحت یک فرآیند انتشار قرار می گیرند که طی آن شکر با کمک آب داغ استخراج می شود. مایع غنی از قند حاصل ، تصفیه می شود و شکر متبلور می شود. قند چغندر از نظر طعم و ظاهر شبیه نیشکر است و در مناطقی که چغندر قند کشت می شود بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.